پرداخت نفقه فرزند در صورت واگذاری حضانت به مادر

مسئولیت پرداخت نفقه فرزند از نگاه قانون

“نفقه اولاد، بر عهده پدر است [و] پس از فوت پدر یا عدم قدرت او به انفاق، به عهده اجداد پدری است، با رعایت الاقرب‌ فالاقرب. در صورت ‌نبودن پدر و اجداد پدری و یا عدم قدرت آن ها، نفقه بر عهده مادر است. هر گاه مادر هم، زنده و یا قادر به انفاق نباشد، با رعایت الاقرب فالاقرب به عهده اجداد و جدات مادری و جدات پدری واجب‌ النفقه است و اگر چند نفر از ‌اجداد و جدات مزبور از حیث درجه اقربیت، مساوی باشند، نفقه را باید، به حصه متساوی، تادیه کنند.”

بر اساس این ماده، می توان، در پاسخ به این پرسش که مسئولیت پرداخت نفقه فرزند در صورت واگذاری حضانت به مادر با چه کسی است؟ گفت:

• پدر.

• اجداد پدری، با رعایت دوری و نزدیکی؛ در صورتی که پدر، زنده نبوده یا از توان مالی لازم، برخوردار نباشد.

• مادر، در شرایطی که پدر و اجداد پدری، در قید حیات نبوده یا از توان مالی کافی، برخوردار نیستند.

• اجداد و جدات مادری و جدات پدری واجب النفقه، در شرایطی که مادر، از توان مالی کافی، برای پرداخت نفقه فرزند تحت حضانت خود، برخوردار نباشد یا با پرداخت نفقه، در معیشت و گذاران زندگی خود، دچار بحران شود.

شرایط پرداخت نفقه فرزند در صورت واگذاری حضانت به مادر

حال که دانستیم در چع شرایطی امکان نفقه دادن به فرزند به مادر و یا پدر و یا اجداد او تعلق می گیرد، حال این پرسش مطرح می شود که ظرایط پرداخت به چه صورت است و چگونه باید پرداخت انجام شود.

طبق قوانین ماده 1197 و 1198 قانون اساسی کشور، کسی که پرداخت کننده نفقه فرزند است و کسی که دریافت کننده نفقه است به طور کامل و دقیق بیان شده است:

قانون 1197:”کسی مستحق نفقه است که ندار باشد و نتواند با اشتغال یافتن،  معیشت خود را تامین سازد.”

قانون 1198: “کسی باید نفقه را پرداخت کند که برای پرداخت نفقه تمکن مالی داشته باشد. یعنی بتواند، نفقه بدهد، بدون اینکه در وضع معیشت خود، دچار ‌مشکل گردد؛ برای تشخیص تمکن، باید، کلیه تعهدات و وضع زندگانی شخصی او در جامعه، در نظر گرفته شود.”